vrijdag 11 oktober 2013

Nobelprijs gaat naar Alice Munro


De Canadese schrijfster Alice Munro (82) heeft de Nobelprijs literatuur gewonnen. Munro, "master of the contemporary short story", wordt geprezen voor haar verhalen in een subtiele, heldere stijl en voor haar psychologisch realisme.

"De verhalen van Munro spelen zich meestal af in kleine stadjes, waar de overlevingsstrijd van mensen vaak uitmondt in relatieproblemen en morele conflicten", staat te lezen in het juryverslag van het Nobelprijscomité. "Dagelijkse gebeurtenissen beschrijft Munro vaak als een openbaring, die licht werpt op existentiële kwesties". De jury viel voor haar "subtiele, heldere stijl en psychologisch realisme".

Alice Munro is de dertiende vrouw die de Nobelprijs literatuur wint en de eerste Canadese. Munro reageerde verrast: "ik wist dat ik in de running was, maar ik dacht niet dat ik 'm zou winnen".

Verhalen

Alice Munro werd ooit “de Canadese Anton Tsjechov” genoemd. Haar werk bestaat uit dertien verhalenbundels en één roman. Verhalen zijn voor haar geen tussendoortje, maar vormen de kern van haar werk. Munro heeft dit genre, dat door uitgevers en jury’s vaak stiefmoederlijk wordt behandeld, opnieuw respectabel gemaakt. Sommige verhalen van haar zijn wat structuur en rijkdom betreft, ook wel met romans in miniatuur vergeleken.


Alice Laidlaw werd in 1931 in het Canadese Ontario geboren, op de grens met de Verenigde Staten. Ze houdt weinig goede herinneringen over aan haar jeugd. Ooit omschreef ze zichzelf als een “weinig geliefd kind”. Alice studeerde Engels aan de universiteit en trouwde in 1951 met Jim Munro. Er werden vier kinderen geboren. Het echtpaar opende een boekhandel in Vancouver. Alice Munro publiceerde haar eerste verhalenbundel toen ze bijna veertig was. In 1971 volgde een eerste en enige roman met de veelzeggende titel ‘Lives of girls and women’. Het jaar daarop volgde een echtscheiding. Vier jaar later huwde zij opnieuw, met haar eerste liefde, de dichter Gerald Fremlin, en keerde ze naar Ontario terug.

Meestal zijn de mensen en het landschap in Munro’s verhalen Canadees. Ontario is voor haar wat Dublin was voor James Joyce. De realistische maar geheimzinnige verhalen van Alice Munro zijn onmogelijk na te vertellen, ondanks hun herkenbare details en hun totaal gebrek aan pronkzucht.

In 2009 kreeg Alice Munro de International Man Booker Prize voor haar hele oeuvre. In april 2013 overleed haar tweede echtgenoot. Kort daarop besloot ze, net als Philip Roth had gedaan, de pen aan de wilgen te hangen. Op de vraag wat haar lezers nu moesten doen, antwoordde Alice Munro: “De oude verhalen herlezen. Er zijn er genoeg”.

Daaraan valt alleen nog toe te voegen: kom ze lenen in de bib!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten